در سالهای اخیر استفاده از پرتوهای لیزر در درمان بیماران بطور فزاینده ای به چشم می خورد در این میان لیزر درمانی در فیزیوتراپی نیز کاربردهای موثری یافته است . لیزر هایی که در فیزیو تراپی مورد استفاده قرار می گیرند از نوع لیزرهای کم قدرت یا Low Power Laser یا Cold Laser بوده که حتی با کاربری طولانی مدت آنها هیچگونه آثار تخریبی در بافت بوجود نمی آید . این دسته لیزرها مربوط به کلاس 3-B هستند .

دو لیزر گازی He-Ne و دیودی IR بیش از سایر انواع لیزر در فیزیوتراپی مطرح بوده و بطور روز افزون در فعالیتهای پژوهشی و درمانی بکار می روند . لیزر گازی He- Ne دارای طول موج 8/632 نانومتر و به رنگ قرمز درخشان بوده که عمق نفوذ آن 1 تا 5/1 سانتیمتر می باشد . لیزر نیمه رسانای مادون قرمز ( IR ) بیشتر از نوع گالیم -آرسناید (پالسی یا ضربانی ) بوده و معمولا با طول موج 904 نانومتر تولید می شوند عمق نفوذ لیزر های مادون قرمز 5 – 3 سانتیمتر میباشد و به علت نزدیکی طول موج آنها به اشعه مادون قرمز به این نام خوانده می شوند .

در یک جمع بندی کلی اثر بیولوژیکی و تحریک حیاتی Biostimulation لیزر را میتوان بصورت زیر خلاصه کرد :
– تسریع گردش خون از طریق اتساع عروق که نتیحه آن آثار ضد التهابی ، تغذیه ای و تحریک متابولیسم سلولی می باشد .
– تغییر فشار هیدرواستاتیک در مویرگها که منجر به افزایش جذب مایع بین سلولی ، رفع تورم و فعال شدن ترمیم مجدد بافتی Regeneration میشود .
– تحریک جابجائی الکترولیت موجود در پرتو پلاسم سلولی که منجر به تسریع متابولیک میشود.
– تحریک پروسه های ایمنی بدن که نتیجه آن آفزایش تولید آنتی بادیها و اثر ضد باکتریایی و رفع التهابات رماتیسمی می باشد .
– تاثیر بر روند تولید ATP در میتوکندریها , تولید انرژی بیشتر در سلول ، فعالتر شدن آن و همچنین تحریک فعالیت میتوزی ، که بدنبال آن افزایش سرعت ترمیم مجدد بافتی نیز حاصل می گردد .
– تحریک فیبروبلاست و افزایش سنتز کلاژن ,که موجب ترمیم سریعتر زخمها میشود .
– ایجاد عروق و مویرگهای جدید .
– تسکین درد .